На судење обвинителот го повикува својот прв сведок, една бабичка од приближно 80 години и ја прашува: “Госпоѓо, дали вие ме познавате мене?“
Бабата му одговара:
„Како не би ве познавала господине Јовиќ. Ве знам уште кога бевте млад, дечко. Но, морам искрено да ви кажам дека навистина се разочарав од вас. Лажевте, ги изневерувавте најблиските – вклучувајќи ја и вашата жена, трачаревте наоколу и манипулиравте со луѓето. Вие мислите дека сте важна фаца, а всушност немате мозок ни колку мушичка без глава. Да, одлично ве познавам…“
Обвинителот потполно збунет продолжува со прашањата:
„А, го познавате ли госпоѓо овој овде присутен господин адвокат?“
„Да, да. Го познавам и господинот Здравевски, уште додека беше дечко. Тој е тешка мрза, превртлив и има проблеми со алкохолот. Не може да воспостави нормален однос со никого, а го бие глас и дека е најлош адвокат во земјата. Да не споменувам дека ја изневерува жена си со 3 други, меѓу кои и вашата. Да, да… и него добро го познавам!“
Адвокатот само што не добил инфаркт.
Судијата им наредил на обвинителот и адвокатот да пријдат до него и тивко им шепнал:
„Слушајте вие двајца идиоти! Ако било кој од вас ја праша бабава дали ме познава мене, и двајцата има да ве пратам на доживотна робија!“
