Една старица оди во Банка да си ги стави парите…
На шалтерот, позади шалтерскиот службеник стои директорот, радознал, како бабичкава толку многу пари на сметка има? Сепак, се работи за над милион евра на рачун.
Директорот ја прашува, како толку многу пари заработува?
Таа му одговара:
„Јас правам кладби”.
Директорот, уште порадознало, потајно и доверливо, ја прашува:
„Какви кладби?
Таа му одговара:
„На пример: еве, се кладам со тебе во 5.000 евра дека твоите топчиња се квадратни“.
Директорот се смее и кажува:
“Ова е глупава кладба! Никогаш не можете да го добиете тоа!”
Старицата одговара:
„Дали ја прифаќате кладбата?
„Се разбира“, одговара директорот, „ Се кладам во 5.000 евра дека моите топчиња не се квадратни“.
„Добро“, вели старицата. „Бидејќи се работи за многу пари, предлагам да се вратам утре, околу 10:00 часот, со мојот адвокат како сведок.
Директорот се согласува.
Таа ноќ директорот не може да спие, секој час стои пред огледалото и ги проверува своите топчиња од сите можни страни. Сепак, тие не се квадратни. Тој ќе ја освои кладбата!
Следното утро во 10:00 часот, старицата влегува во канцеларијата на директорот, со нејзиниот адвокат.
Се поздравуваат еден со друг и ја повторуваат кладбата уште еднаш.
Старицата бара од него да ги спушти панталоните за да може да ги погледне неговите топчиња.
„Таа ги набљудуваа неговите топчиња и го прашуваа дали таа може да ги држи за да ја изврши деталната проверка“.
Директорот се согласува, бидејќи се работи за 5.000 евра.
Во истите моменти гледа како адвокатот удира со главата во ѕид и тропа.
Директорот ја прашува старицата што се случува со нејзиниот адвокат?
„Таа му одговара, се кладев со него, за 25.000 евра, дека околу 10 часот ќе ги имам во раце топчињата на директорот на Банката“.
